Δήμος Κύμης....

Ο Δήμος Κύμης, βρίσκεται στο ανατολικό μέρος της Ευβοίας - στο μέσον του νησιού. Εχει έκταση 168 τετρ. χιλ. και πληθυσμό 8.000 κατοίκους. Πρωτεύουσα του Δήμου είναι η Κυμη ενω στην ευρύτερη περιοχή του, καταγράφονται 35 συνολικά οικισμοί και 12 Τοπικά Διαμερίσματα (Κύμης, Ανδρωνιάνων. Ανω Ποτάμιας, Βιταλων, Ενορίας, Καλημεριανων, Μαλετιανων, Μετοχιου, Οξυλιθου, Πλατανας, Πύργου, Ταξίαρχων.)

Ο Δήμος έχει ακτογραμμή 53 χιλ. (8 χιλ. αμμώδεις ακτές οπως το Σουτσινι, το Εξω Λιμανάκι, το Στόμιο, ο Αγ. Γεώργιος, η Παράλια Μετοχιου, το Καλάμι το Ναυτικό.) Παράγει σύκα, κεράσια, ελιές, κρασί, καρυδιά, λαχανικά, κτηνοτροφικά προϊόντα και αλιεύματα. Επίσης εδω παρασκευάζεται, ο περίφημος «Μπακλαβας Κύμης» που θεωρείται ο κορυφαίος του Κόσμου τα «σετζούκια» απο μούστο και ξηρούς καρπούς και αλλα τοπικά παραδοσιακά γλυκά. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης και τα περίφημα κουκουλάρια της Κύμης που είναι κεντήματα και κατασκευασμένα απο το κουκούλι του μεταξοσκώληκα.

Το λιμάνι της Κύμης κατέχει γεωγραφική θεση στρατηγικής σημασίας , αφου είναι η ναυτική πύλη της Ευβοίας αλλα και της ηπειρωτικής Ελλάδας, για το Βόρειο και το Κεντρικό Αιγαίο. Απο εδω αναχωρεί το νεο απόκτημα της ΣΚΥΡΟΣ NE. F.B «ΑΧΙΛΛΕΑΣ» με προορισμό την Σκύρο αλλα και τα νησιά των Β.Σποράδων .

Το όνομα της πόλης, οφείλεται, κατα την Μυθολογία, στην Νύμφη «Κυμω». Αλλη εκδοχή είναι οτι η Κύμη, οφείλει το όνομα της, στα κύματα που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ακτών της. Η περιοχή κατοικείται απο τους τελευταίους Νεολιθικούς χρόνους και οι πολιτιστικές της επιρροές, οφείλονται στους πολιτισμούς του Αιγαίου και της Μικρας Ασίας. Οι Κυμαίοι έφτασαν στην Ιταλική χερσόνησο το 700 π.χ. περίπου (Ιδρύουν εκει πόλεις οπως η Ιταλική Κυμη, κοντά στην Ρωμη και η Παρθενοπη - Νεα Πολις - Νάπολη), μεταφέροντας τα Ελληνικά ηθη και έθιμα, την ελληνική θρησκεία και το «Κυμαικο Αλφάβητο» στους Λατίνους. Εκείνο το Αλφάβητο, σήμερα, είναι γνωστό, σαν «Λατινικό» και χρησιμοποιείται απο όλους τους λαούς της Γης. Οι Έλληνες όμως χρησιμοποιούν ενα αλλο αλφάβητο το «Χαλκιδικο» δηλαδή, το αλφάβητο της άλλης μεγάλης πόλης της Ευβοίας, απο το οποίο προέρχονται και τα «Κυριλλικά» αλφάβητα των Ρώσων και των Σλάβων. Δηλαδή ολα τα αλφάβητα των λαών του Πλανήτη , προέρχονται απο την Εύβοια!

Ο εφευρέτης του "Test Pap", Ιατρός και Ερευνητής Γεώργιος Ν. Παπανικολάου (1883 - 1962) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κυμη. Η συνεισφορά του στην πρόληψη του καρκίνου της μήτρας υπήρξε καταλυτική και σήμερα θεωρείται ευεργέτης της ανθρωπότητας. Στην Κυμη λειτουργεί το Ινστιτούτο «Γεώργιος Ν Παπανικολαου (www.inpap.org) με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε θέματα σχετικά με τον καρκίνο της μήτρας, την ενίσχυση - βράβευση σχετικών επιστημονικών εργασιών, την εκπαίδευση σε θέματα υγείας, την ανάδειξη του Μουσείου Παπανικολάου κ.α.

Άλλοι διάσημοι Κυμαίοι είναι ο ζωγράφος - χαράκτης Δημήτρης Γαλάνης, ο ελευθερωτής των Ιωαννίνων Ιωάννης Βελισσαριου και ο συγγραφέας Βασίλης Δούλης. Στο Δήμο λαμβάνουν χωρα διάφορα αθλητικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα οπως η Ανάβαση της Κύμης τον Μάϊο, το final four του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Μπάσκετ Νεανίδων, το Beach Soccer τον Ιούνιο, οι γιορτές του Κερασιού στο Μετόχι, του Καλαμαριου στη Χιλιαδού, του Σύκου στο Βίταλο, της Σαρδελλας στην Παράλια κ.λ.π. Επίσης σε διάφορα χωριά του δήμου, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προσφέρεται στιφάδο στους προσκυνητές. Το φυσικό Περιβάλλον, ο συνδυασμός του καταπράσινου τοπίου με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, η θαυμάσια τοπική αρχιτεκτονική, η ιστορία, η πολιτιστική κληρονομιά, αποτελούν την μια όψη του Δήμου.

Οι φιλοξενία των κατοίκων, και η εμπειρία της παραμονής στην Κύμη, είναι η αλλη οψη που σας καλούμε να γνωρίσετε...

ΣΥΚΑ

Δικοτυλήδονο φυτό της οικογένειας Μορεϊδών που ανήκει στο γένος Φίκος. Η καλλιέργειά της ανάγεται στους προϊστορικούς χρόνους, η καταγωγή της δε είναι πιθανότατα η Ασία. Στην Ελλάδα η συκιά ήρθε από την Καρία, η τέχνη της καλλιέργειάς της Δε, καταγράφηκε για πρώτη φορά από τον ποιητή Αρχίλοχο, γύρω στο 700 π.χ.

Κατά τον Αιλιανό η εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Αθήνας πραγματοποιήθηκε για τα περίφημα σύκα της Αττικής που ήταν τότε περιζήτητα στην Περσία αλλά η εξαγωγή τους ήταν απαγορευμένη. Από εκεί προέρχεται και το επίθετο «συκοφάντης» που κατά τον Πλούταρχο συκοφάντης ήταν εκείνος που κατήγγειλε τους παράνομους εξαγωγείς σύκων στην Αρχαία Αθήνα. Ορθότερη όμως είναι η άποψη κατά την οποία «συκοφάντης» ήταν εκείνος που φανέρωνε τα σύκα που είχε κρύψει κάποιος στα ρούχα του, προφανώς μετά από κλοπή.

Οι καρποί της συκιάς, τα σύκα, μαζί με τις ελιές και τα σταφύλια ήταν από τα σημαντικότερα είδη διατροφής των αρχαίων Ελλήνων, οι Σπαρτιάτες δε τα χρησιμοποιούσαν στα δημόσια γεύματά τους.

Είναι δένδρο φυλλοβόλο που το ύψος του φθάνει τα 2-5 μέτρα και σπανίως τα 10 μέτρα και διατηρείται 50-60 χρόνια. Καλλιεργείται σε θερμές και δροσερές παραθαλάσσιες περιοχές και συναντάται σε πολλά μέρη του κόσμου: στις χώρες γύρω από την Μεσόγειο, στη Βόρειο Αμερική (Καλιφόρνια, Βιρτζίνια, Μεξικό), Αφρική, Ινδία, Αυστραλία και πολλά άλλα μέρη. Έχει γαλακτώδη χυμό που τρέχει από κάθε τομή ή πληγή που δημιουργείται στο δένδρο.

Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα ή παραφυάδες (κολορίζια) το χειμώνα ή αρχές της άνοιξης τα οποία αφού φυτευτούν σε φυτώρια για ένα χρόνο στη συνέχεια μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση. Προσβάλλεται σπάνια από ασθένειες, σημαντικότερες ασθένειες δε είναι η ενδόσηψη (σάπισμα) και το ξύνισμα.

Υπάρχουν εκατοντάδες καλλιεργούμενες ποικιλίες συκιάς οι οποίες μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις τύπους:

1. Ποικιλία άγρια. Ο καρπός της δεν είναι βρώσιμος αλλά χρησιμοποιείται για τη γονιμοποίηση των σμυρναϊκών σύκων «αρίνιασμα».

2. Ποικιλία Σμυρναϊκή ή μονόφορη. Όλες οι μορφές της δίνουν άριστης ποιότητας νωπά ή ξερά σύκα.

3. Ποικιλία Κηπευτική. Καρποφορεί δύο ή τρεις φορές το χρόνο με πρώτη σοδειά τον Ιούνιο.

Η συκιά καλλιεργείται για τα νωπά και ξερά σύκα που είναι απολαυστικά στη γεύση και με ευεργετικές ιδιότητες στον οργανισμό, χρησιμοποιούνται δε και στην οινοπνευματοποιία για την παραγωγή οινοπνεύματος με απόσταξη καθώς και για την παραγωγή γλυκών κουταλιού.

Η συγκομιδή γίνεται σε διάφορα στάδια κατά τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο. Τα ώριμα νωπά σύκα είναι πολύ ευπαθή κατά την μεταφορά και δεν διατηρούνται για πολλές μέρες. Τα σύκα που προορίζονται για ξήρανση τοποθετούνται σε τελάρα «βαγιούλες» και ξηραίνονται είτε όπως είναι (τσαπέλες, τύπου Καλαμάτας) είτε ανοίγονται και επικολλώνται ανά δύο (τύπου Κύμης). Στη συνέχεια απολυμαίνονται και συσκευάζονται.

Υπάρχουν δύο τύποι ξηρών σύκων:

1. Το ακλιβάνιστο ή φυσικό που έχει χρώμα ανοικτό καφέ και γλυκιά γεύση

2. Το κλιβανισμένο ή λευκό που παράγεται αφού ο καρπός υποστεί θείωση, για να λευκανθεί ο φλοιός και το σύκο να πάρει άσπρο χρώμα, το οποίο έχει ελαφριά όξινη γεύση.

Στη χώρα μας καλλιεργούνται συκιές τόσο για νωπά σύκα όσο και για ξερά. Τα σύκα της περιοχής Κύμης προορίζονται κυρίως για ξερά, επειδή είναι λεπτόφλουδα και πολύ ευπαθή. Σύμφωνα με τα στοιχεία Γεωργικού Συνεταιρισμού της περιοχής μας η παραγωγή σε τόνους ξηρών σύκων κατά την πενταετία 1992-1997 ήταν: 1992 τόνοι 202, 1993 τόνοι 247, 1994 τόνοι 139, 1995 τόνοι 166, 1996 τόνοι 157 και 1997 τόνοι 125.

Η μείωση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην παραγωγή των σύκων της περιοχής μας οφείλεται στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν κατά την περίοδο της συγκομιδής και της επεξεργασίας (βροχοπρώσεις) καθώς και στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας της συκιάς λόγω μείωσης των συκοπαραγωγών και της μη ανανέωσης των δένδρων. Ήδη έχει ξεκινήσει, με αφετηρία τον Γεωργικό Συνεταιρισμό της περιοχής μας, μια συστηματική καλλιέργεια της συκιάς, η οποία τα επόμενα χρόνια θα αποφέρει μεγαλύτερη παραγωγή και καλύτερη ποιότητα ξηρών σύκων.

Λίγη Ιστορία...

Οι Ανδρονιάνοι υπάγονται στο δήμο Κύμης, στο νομό Ευβοίας με πρωτεύουσα τη Χαλκίδα. Το δημοτικό διαμέρισμα Ανδρονιάνων αποτελείται από τους οικισμούς Ανδρονιάνοι και Δέντρα. Οι Ανδρονιάνοι βρίσκονται στους βορειοανατολικούς πρόποδες των Κοτυλαίων. Η ονομασία του λέγεται ότι προέρχεται από το όνομα Ανδρώνες + Νάνοι. Το "Νάνοι" είναι κοινό επίθετο πολλών οικογενειών την εποχή της Τουρκοκρατίας και της Φραγκοκρατίας. Πιθανόν οι αρχαίοι κάτοικοι να το ονόμασαν Ανδρώνες από τα σπήλαια άντρα των γειτονικών βουνών Πτεράδας και Μαυροβουνίου. Στις 28/12/1836 δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η διοικητική διαίρεση της Εύβοιας και ο οικισμός υπαγόταν στο δήμο Κοτυλαίων. Στις 16/08/1912 όταν καταργήθηκε ο δήμος Κοτυλαίων, ο οικισμός ορίστηκε έδρα της κοινότητας Ανδρονιάνων. Ταυτόχρονα ο οικισμός Καρασαλιάνοι (Δένδρα) υπάχθηκε στην κοινότητα. Στις 16/10/1940 η ονομασία του οικισμού Ανδρωνιάνοι διορθώθηκε σε Ανδρονιάνοι. Στις 19/08/1954 ο οικισμός Καρασαλιάνοι μετονομάστηκε σε Δένδρα. Στις 04/12/1997 η κοινότητα καταργήθηκε και υπάχθηκε στο δήμο Κύμης ως δημοτικό διαμέρισμα. Δυτικά του οικισμού απλώνεται το ελατόδασος του Καστροβαλά που καλύπτει τα βουνά Φτεράδα, Εφταό και Οκταό, παραφυάδες του Μαυροβουνίου, που ήταν αφιερωμένο στη θεά Αρτέμιδα. Στην περιοχή βρέθηκαν και πολλά όστρακα κλασικής και ρωμαϊκής εποχής. Δυτικά του οικισμού ανασκάφηκε το 1940 από τον αρχαιολόγο Θρεψιάδη θαλαμοειδής μυκηναϊκός τάφος, που εδραίωσε την ύπαρξη μυκηναϊκού οικισμού. Περιείχε δύο ξίφη με χρυσή επένδυση, χάλκινη αιχμή λόγχης και ένα πριόνι.

Οι Ανδρονιάνοι γνώρισαν σημαντική οικονομική ακμή κατά τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το επιβεβαιώνουν τα πολλά πετρόκτιστα με επιμελημένη τοιχοποιία σπίτια εκείνης της εποχής. Και στους Ανδρονιάνους αλλά και στα λοιπά χωριά του Δήμου Κύμης χρησιμοποιήθηκε για το κτίσιμο η χαρακτηριστική πέτρα Βιτάλου. Οι Ανδρονιάνοι ήταν η έδρα των συνεργείων των πετροκτιστάδωνκυρίως Ηπειρωτών που δούλεψαν παλαιά στην περιοχή. Οι κάτοικοι διατηρούν την παράδοση και συνεχίζουν να παράγουν σύκα και λάδι. Ακόμη ένας από τους ελάχιστους παραδοσιακούς φούρνους όπου συνεχίζει να καίει ξύλα για το ψήσιμο του ψωμιού βρίσκεται εδώ.

Ο τρόπος τοιχοποιίας στους Ανδρονιάνους και στον οικισμό Δέντρα χαρακτηρίζεται ως Ηπειρώτικο στυλ το οποίο έφεραν μαζί τους οι Ηπειρώτες που ήρθαν να δουλέψουν εδώ.

http://maps.google.com/maps?hl=el&ie=UTF8&ll=38.612578,24.053192&spn=0.153449,0.308647&z=12