Ανδρονιάνοι

Ανδρονιάνοι

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Λίγη Ιστορία...

Οι Ανδρονιάνοι υπάγονται στο δήμο Κύμης, στο νομό Ευβοίας με πρωτεύουσα τη Χαλκίδα. Το δημοτικό διαμέρισμα Ανδρονιάνων αποτελείται από τους οικισμούς Ανδρονιάνοι και Δέντρα. Οι Ανδρονιάνοι βρίσκονται στους βορειοανατολικούς πρόποδες των Κοτυλαίων. Η ονομασία του λέγεται ότι προέρχεται από το όνομα Ανδρώνες + Νάνοι. Το "Νάνοι" είναι κοινό επίθετο πολλών οικογενειών την εποχή της Τουρκοκρατίας και της Φραγκοκρατίας. Πιθανόν οι αρχαίοι κάτοικοι να το ονόμασαν Ανδρώνες από τα σπήλαια άντρα των γειτονικών βουνών Πτεράδας και Μαυροβουνίου. Στις 28/12/1836 δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά η διοικητική διαίρεση της Εύβοιας και ο οικισμός υπαγόταν στο δήμο Κοτυλαίων. Στις 16/08/1912 όταν καταργήθηκε ο δήμος Κοτυλαίων, ο οικισμός ορίστηκε έδρα της κοινότητας Ανδρονιάνων. Ταυτόχρονα ο οικισμός Καρασαλιάνοι (Δένδρα) υπάχθηκε στην κοινότητα. Στις 16/10/1940 η ονομασία του οικισμού Ανδρωνιάνοι διορθώθηκε σε Ανδρονιάνοι. Στις 19/08/1954 ο οικισμός Καρασαλιάνοι μετονομάστηκε σε Δένδρα. Στις 04/12/1997 η κοινότητα καταργήθηκε και υπάχθηκε στο δήμο Κύμης ως δημοτικό διαμέρισμα. Δυτικά του οικισμού απλώνεται το ελατόδασος του Καστροβαλά που καλύπτει τα βουνά Φτεράδα, Εφταό και Οκταό, παραφυάδες του Μαυροβουνίου, που ήταν αφιερωμένο στη θεά Αρτέμιδα. Στην περιοχή βρέθηκαν και πολλά όστρακα κλασικής και ρωμαϊκής εποχής. Δυτικά του οικισμού ανασκάφηκε το 1940 από τον αρχαιολόγο Θρεψιάδη θαλαμοειδής μυκηναϊκός τάφος, που εδραίωσε την ύπαρξη μυκηναϊκού οικισμού. Περιείχε δύο ξίφη με χρυσή επένδυση, χάλκινη αιχμή λόγχης και ένα πριόνι.
Οι Ανδρονιάνοι γνώρισαν σημαντική οικονομική ακμή κατά τα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Το επιβεβαιώνουν τα πολλά πετρόκτιστα με επιμελημένη τοιχοποιία σπίτια εκείνης της εποχής. Και στους Ανδρονιάνους αλλά και στα λοιπά χωριά του Δήμου Κύμης χρησιμοποιήθηκε για το κτίσιμο η χαρακτηριστική πέτρα Βιτάλου. Οι Ανδρονιάνοι ήταν η έδρα των συνεργείων των πετροκτιστάδωνκυρίως Ηπειρωτών που δούλεψαν παλαιά στην περιοχή. Οι κάτοικοι διατηρούν την παράδοση και συνεχίζουν να παράγουν σύκα και λάδι. Ακόμη ένας από τους ελάχιστους παραδοσιακούς φούρνους όπου συνεχίζει να καίει ξύλα για το ψήσιμο του ψωμιού βρίσκεται εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου